Posljednji aplauz za nezaborav

OFK Polet , slikano osamdesetih..

Neman genocida u Prijedoru, progutala je oko 200 fudbalera sa Mataruškog brda

Neko to zove lijevom obalom Sane, a neko Brdom. Neko, a najčešće oni stariji, Mataruškim Brdom.

Riječ je o dijelu prijedorske opštine koji je prije rata brojao oko 12.000 stanovnika. Nalazi se na području lijeve obale rijeke Sane, i obuhvata šest mjesnih zajednica koje se prostiru po okolnim brežuljcima.

Svaka mjesna zajednica je do rata imala i svoj fudbalski klub počevši od „Slobode“ iz Bišćana, „Patrije“ iz Rizvanovića, „Rakovčani 79“ iz Rakovčana, „Poleta“ iz Hambarina, te „Mladosti“ iz Čarakovo i „Pobjede“ iz Zecova.

Mladost Čarakovo

Stariji pamte tadašnje fudbalske derbije i okršaje među nabrojanim klubovima na kojima se niko nije štedio na terenu, ali se nakon utakmice bratski sjedilo i družilo. Nakon tih čarobnih 90 minuta na terenu, vraćalo bi se svojim  svakodnevnim poslovima u okolne fabrike ili u njive.

Mnogi od  fudbalera su igrali i za ugledne prijedorske klubove, bili prvotimci i nosioci svojih ekipa, a neki su igrali i u tadašnjoj prvoj i drugoj jugoslovenskoj saveznoj ligi.

OFK Polet, Hambarine, iz osamdesetih

No, krvave 1992.godine, zločinačke srpske formacije su u samo nekoliko dana na Mataruškom Brdu ubile  oko 1900 Bošnjaka, među kojima veliki broj žena i djece.

Ostatak stanovništva je protjeran i zatvoren u logore. Nejač je u nekoliko dana deportovana ka srednjoj Bosni i Hrvatskoj.

Veliki dio stanovništva je danas ostao rasut po svim zemljama svijeta. Među ubijenima u genocidu nad Bošnjacima i bosanskim Hrvatima u Prijedoru je i oko 200 bivših fudbalera. Jedan dio je  poginuo u redovima Armije Republike Bosne i Hercegovine, braneći  jedinu domovinu na svim linijama odbrane.

Krajem 1999. i početkom 2000.godine, počeo je i masovni povratak na svoja ognjišta u Prijedoru i okolici. I Mataruško Brdo je počelo polahko da oživljava. Počela je  izgradnja i obnova  porušenih kuća, džamija, infrastrukture…

Krajem 2003.godine, preživjeli  fudbaleri povratnici i oni  koji su protjerani i žive van granica BiH, došli su na ideju o osnivanju novog kluba. Godine 2004. krenulo se u realizaciju istog. Odlučeno je da to bude jedan zajednički klub koji bi predstavljao sva sela sa lijeve obale Sane. Klubu je dato novo ime, OFK Brdo.

Prvi predsjednik kluba bio je Rizo Rizvanović. Poslije njega na čelnu poziciju dolazi Ismet Imširović.

Patrija Rizvanovići

Treneri su bili Amir Kaltak, Merfin Kaltak i Enes Fikić.

Prva zvanična utakmica odigrana je 1.augusta 2005. godine. Klub je počeo da se takmiči u petoj ligi RS-a,  a 2008. godine ulazi u četvrtu ligu.

U 2012.godini klub bilježi novi uspjeh i osvaja prvo mjesto te ulazi u regionalnu ligu RS-a gdje se takmiči i danas.

Ono sto treba napomenuti je i to da klub danas ima 84 registrovana igrača. Osim prve ekipe, tu je i 60 djece koja se takmiče u kategorijama kadeta, pionira i pijetlića te postižu zavidne rezultate. Velike zasluge za uspjeh kluba pripadaju mladićima sa Mataruškog Brda. Njih  nisu pokolebale ni  mnogobrojne prijetnje i uvrede koje su doživljavali i trpili prvih godina povratka i pojave na terenima, igrajući sa ekipama u srpskim mjestima oko Prijedora, a doprinoseći sigurno najviše i normalizaciji međuljudskih i međunacionalnih odnosa. Nasve  uvrede su odgovarali sportski, igrom i golovima.

Rakovčani 79

Svi ovi rezultati i uspjesi OFK-a Brdo, kao i kompletna infrastruktura koja je izgrađena, većinom su rezultat podrške stanovnika Mataruškog Brda koji žive van domovine i koji su odvajanjem finansijskih sredstava pomogli da klub opstane.

Nakon uspješne realizacije dokumentarnog filma „Prijedorska polja smrti“, autora Avde Huseinovića, prilikom njegovog boravka u Čikagu krajem novembra 2015.godine, vozajući se pod svjetlima ovog velegrada, došao sam na ideju da snimimo i dokumentarni film o ubijenim fudbalerima sa Mataruškog Brda.

I eto, od ideje se vrlo brzo krenulo u realizaciju moje zamisli. Već krajem decembra pala je  prva klapa ovog filma. Snimanje je započeto u Hambarinama, a nastavljeno u Rakovčanima, Rizvanovićima, Čarakovu, Bišćanima, Zecovima. Snimanje će trajati do početka ljeta. Plan je da se snimanje filma završi do kraja ljeta 2016.godine.

Sloboda Bišćani

Biće to jedinstvena priča u kojoj će oni koji su se aktivno bavili fudbalom u klubovima sa Mataruškog Brda i koji su bili te sreće da prežive, pričati o svojim saigračima koje je progutala neman genocida u Prijedoru. Biće ovo jedinstven spomenik onima kojima smo se divili na međuseoskim derbijima u najljepšim i najsretnijim danima svih nas. Biće to naš posljednji aplauz njima za sve poteze, golove, centaršuteve…

Aplauz koji će dugo trajati i poslije nas i koji neće dozvoliti da odu u zaborav.

Radni naziv filma je „Posljednji zvižduk kraj Sane“.

Molim sve osobe koji posijeduju bio kakav dokument u vezi navedenog projekta da mi se jave na email : causevic2002@yahoo.com

Osobe koje se nalaze na  „terenu“ mogu se javiti kod Amira Kaltaka.

Mirsad Čaušević