Napad na Hambarine ,petak 22. maj 1992

Zgrada OS u Hambarinama

Sta je objavio Radio Prijedor zajedno sa srpskom milicijom u svom jutarnjom programu povodom dogadjaja u Hambarinama 22. maja 1992.

“Juce oko 17.30 casova u Hambarinskom polju na muslimanskom punktu zaustavljeno je vozilo marke “Golf” te prilikom kontrole bez ikakvog razloga ubijeni su vojnici Rade Lukic i Rade Milojica, a ranjeni su Sinisa Mijatovic, Mile Milojica, Nedeljko Antunovic i Milenko Lulic.”

“Ovo tesko djelo izvrsila je grupa “zelenih beretki” na celu sa Azizom Aliskovicem. Srpske vlasti ultimativno traze da se navedena grupa “zelenih beretki” odmah preda, u protivnim Srpska milicija i vojne snage krenuce u razoruzavanje navedenih postrojbi.”

A prava istina sta se dogadjelo pod Hambarinama tog dana – po izjavi jednog od aktera dogadjaja Ferida Sikirica, je ova :

“Kroz Hambarine su cesto prolazile pijane grupe srpskih vojnika pucajuci uznemirivale narod. Zalili smo se Vojnoj komandi, ali nista od toga. Onda smo mi poceli dezurati i organizovali smo jedan punkt u Hambarinskom polju. Taj dan kad smo ih zaustavili, poceli su nas provocirati i repetirati oruzje. Aziz Aliskovic im je rekao da odloze oruzje ili da se vrate u kasarnu, na sto su nam psovali majku balijsku i vrijedjali nas.”

-“I vi da nas kontrolisete !” govorili su. “Onda je jedan od njih poceo po nama pucati i ranio mene (Ferida Sikirica) i jos jednog momka. Mi smo na to uzvratili i to se dogodilo.”

U noci 22. maja 1992 izmedju 20.00 i 21.00 casova na Hambarine su ispaljeno par granata koje na svu srecu nisu nikoga ubile..

23. maj 1992

Radio Prijedor je svaki sat ponavljao saopstenje da “do 12.00 casova 23. maja moraju se predati ili izruciti Aziz Aliskovic i njegova grupa uprotivnom ce se granatirati Hambarine i ici u likvidaciju navedene grupe”.

Odgovor smo ubrzo dobili.

U 12.30 casova zlocinac Radmilo Zeljaja dao je znak da se pocne sa bombardiranjem Hambarina.

Teska artiljerija, koja je odavno postavljena na brda oko Prijedora i uperena prema muslimanskim i hrvatskim naseljima, bljuvala je svoju vatru. Citavo poslijepodne parale su rakete nebo iznad Prijedora i padale po nezasticenim i neduznim ljudima i njihovim domovima u Hambarinama.

Rusevine drustvenog doma u Hambarinama

Gorjele su mukom kuce izgradjene, ginuli nevini ljudi koji su bili iznenadjeni svireposcu i zestinom kojom su napadnuti. Poslije granatiranja prema Hambarinama su krenuli tenkovi i srpska pjesadija.

Poceli su sa “ciscenjem terena”, kako to oni vole kazati.

Narod je poceo bjezati prema Kurevskim sumama gdje su se pokusali sakriti od srpske vojske.

Otpor u Hambarinama je slomljen prije u noci 23. maja i na zgradu Doma je izvjesena srpska zastava sa cetiri “S”.

Video snimake genocida u Prijedoru  mozete pogledati OVDJE..

U analizi događaja na punktu u Hambarinama 22.maja 1992.godine Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju u presudi Milomiru Stakiću utvrdio je sljedeće:

”Ovi incidenti, koji su poslužili kao osnova za “reakciju” srpskih političkih i vojnih vlasti, bili su samo izgovor za započinjanje etničkog čišćenja u područjima na kojima su se mahom nalazili bošnjački gradovi, sela i zaseoci, u kojima su kontrolni punktovi bili uspostavljeni iz straha da bi zbog sve intenzivnije propagande protiv nesrba moglo doći do takvih napada.

U slučaju Hambarina, jasno je da je to što su ljudi koji su bili angažovani na kontrolnom punktu zaustavili automobil sa nekoliko pripadnika srpskih oružanih snaga bio defenzivni čin, čiji je cilj bio da se spriječi opasnost koju bi oni mogli da predstavljaju po mještane. Na kraju krajeva, čak je nebitno ko je prvi pucao: navodna “reakcija” je već bila pripremljena, što se može zaključiti na osnovu položaja snaga koje su granatirale selo i broju angažovanih vojnika.”

Međunarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju objavio je i sljedece: