Kako bi ostvarili pravo na socijalnu pomoć, stanovnici Republike Srpske treba da ispune određene uslove koji su propisani zakonom. O tome kako i pod kojim uslovima se može dobiti takva vrsta pomoći, čitajte u nastavku teksta.
Ko može biti korisnik socijalne zaštite?
Korisnici prava i usluga prema ovom zakonu su pojedinci, članovi porodice ili porodica u cjelini koji imaju prebivalište u RS, koji se nalaze u stanju socijalne potrebe, a ne mogu je zadovoljiti svojim radom, prihodima od imovine i korištenjem drugih izvora.
Takođe, to su i strani državljani i članovi njihovih porodica, lica pod međunarodnom pravnom zaštitom koja imaju dozvolu za boravak u RS, te lice koje nije obuhvaćeno prethodnim članovima, a nađe se na teritoriji Srpske, a koje može privremeno ostvariti prava iz socijalne zaštite pod uslovima propisanim ovim zakonom, ako to zahtijevaju posebno teške životne okolnosti u kojima se to lice našlo.
Korisnik socijalne zaštite je osoba koja se nalazi u stanju socijalne potrebe, i to:
*dijete:
– bez roditeljskog staranja,
– sa smetnjama u razvoju,
– čiji je razvoj ometen porodičnim prilikama,
– žrtva nasilja,
– žrtva trgovine djecom,
– sa društveno neprihvatljivim ponašanjem,
– izloženo socijalno rizičnim ponašanjima,
– kome je zbog posebnih okolnosti potrebna socijalna zaštita;
*punoljetno lice:
– materijalno neobezbijeđeno i za rad nesposobno lice,
– sa invaliditetom,
– starije, bez porodičnog staranja,
– sa društveno negativnim ponašanjem,
– žrtva zloupotrebe psihoaktivnih supstanci,
– žrtva nasilja u porodici,
– žrtva trgovine ljudima i
– kome je zbog posebnih okolnosti potrebna socijalna zaštita.
U Republici Srpskoj, prema Zakonu o socijalnoj zaštiti, prava iz socijalne zaštite može ostvariti osoba pod uslovima da:
– ima prebivalište na području jedinice lokalne samouprave u kojoj traži ostvarivanje prava, osim za lica koja su se našla u posebnim okolnostima iz člana 18. tačka a) podtačka 8) i tačka b) podtačka 8) ovog zakona i strani državljani koji legalno borave u Republici,
– predviđeno pravo ne ostvaruju u drugim sistemima socijalne sigurnosti i
– se zbog materijalnog, socijalnog ili psihosocijalnog stanja nađe u stanju socijalne potrebe.
Inače, lice nesposobno za rad u smislu ovog zakona je:
– dijete do navršenih 18 godina, odnosno do završetka redovnog obrazovanja, a najduže do 26 godina,
– lice starije od 65 godina,
– lice sa trajnim oštećenjima kod koga je stručna komisija iz člana 25. ovog zakona utvrdila nesposobnost za rad,
– žena za vrijeme trudnoće, porođaja i poslije porođaja u trajanju predviđenom prema propisima iz radnih odnosa i
– otac, staralac, usvojilac, koji se brine o jednom ili više djece do godinu dana života.
Kada je u pitanju jednokratna novčana pomoć, pravo na nju se obezbjeđuje pojedincu, članovima porodice ili porodici u cjelini koji se trenutno nađu u stanju socijalne potrebe zbog okolnosti iz nekoliko članova ovog zakona.
Iznos jednokratne pomoći u toku kalendarske godine ne može biti veći od tromjesečnog iznosa novčane pomoći za korisnike iz člana 24. ovog zakona, a prema broju članova porodice.
Visina novčane pomoći utvrđuje se zavisno od broja članova porodice, u procentu od osnovice iz člana 23. ovog zakona i iznosi:
– za pojedinca 17 odsto od osnovice,
– za porodicu sa dva člana 22 odsto od osnovice,
– za porodicu sa tri člana 27 odsto od osnovice,
– za porodicu sa četiri člana 30 odsto od osnovice i
– za porodicu sa pet i više članova 33 odsto od osnovice.
Više informacija možete pronaći na LINKU.
Nikolina Aleksić/NEZAVISNE
